ยืมมาจากภาษาลาว ຫຸ່ງ (หุ่ง) หรือภาษาอีสาน หุ่ง, ทั้งคู่มาจากภาษาเขมร ល្ហុង (ลฺหุง)
หุ่ง
ยืมมาจากภาษาเขมร ល្ហុង (ลฺหุง); ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ຫຸ່ງ (หุ่ง), ภาษาไทดำ ꪶꪬ꪿ꪉ (โห่ง)
