สูญ

ภาษาไทย

ยืมมาจากภาษาบาลี สุญฺญ, จากภาษาสันสกฤต शून्य (ศูนฺย); ร่วมเชื้อสายกับภาษาเขมร សុញ្ញ (สุญฺญ), ภาษาลาว ສູນ (สูน); ร่วมรากกับ ศูนย์

การแบ่งพยางค์		สูน
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	sǔun
	ราชบัณฑิตยสภา	sun
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}		/suːn˩˩˦/^{(สัมผัส)}
คำพ้องเสียง แก้ไข		ศูนย์ ศูล สูร สูรย์

สูญ (คำอาการนาม การสูญ)

สูญ (คำอาการนาม ความสูญ)