ปม

ภาษาไทย

รากศัพท์

ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ປົມ (ป็ม), ภาษาคำเมือง ᨸᩫ᩠ᨾ (ป็ม), ภาษาเขิน ᨸᩫ᩠ᨾ (ป็ม), ภาษาไทลื้อ ᦔᦸᧄ (ปอ̂ม), ภาษาไทใหญ่ ပူမ် (ปูม)

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		ปม
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	bpom
	ราชบัณฑิตยสภา	pom
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/pom˧/(ส)

คำนาม

ปม

1. เนื้อที่เป็นปุ่มขึ้นตามตัว
2. ขอดของผ้าหรือเชือก
3. ข้อยุ่งที่แก้ยาก