ภาษาไทย แก้ไข

รากศัพท์ แก้ไข

กา (นกชนิดหนึ่งสีดำทั้งตัว) +‎ หลง (พลัด, มีความจำเลอะเลือน) +‎ รัง (ที่อยู่ของสัตว์จำพวกนก เป็นต้น)

การออกเสียง แก้ไข

การแบ่งพยางค์กา–หฺลง–รัง
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงgaa–lǒng–rang
ราชบัณฑิตยสภาka–long–rang
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/kaː˧.loŋ˩˩˦.raŋ˧/(สัมผัส)

คำนาม แก้ไข

กาหลงรัง

  1. (สำนวน) ผู้ที่ไปหลงติดอยู่ บ้านใดบ้านหนึ่งแล้วไม่ยอมกลับบ้านของตน
  2. (สำนวน) ผู้เร่ร่อนไปไม่มีที่พักพิงเป็นหลักแหล่ง