แถ

ภาษาไทย

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		แถ
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	tɛ̌ɛ
	ราชบัณฑิตยสภา	thae
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/tʰɛː˩˩˦/(สัมผัส)

คำกริยา

แถ (คำอาการนาม การแถ)

1. อาการที่นกเป็นต้นเอียงปีกร่อนลง
2. อาการที่ของแบน ๆ เช่นกระเบื้องหรือโปสต์การ์ด แฉลบหรือร่อนไปเฉียง ๆ
3. (ในเชิงเปรียบเทียบ) อาการที่คล้ายคลึงเช่นนั้น

   วัน ๆ ไม่เห็นทำการทำงาน ได้แต่แถไปโน่นไปนี่

4. (ภาษาปาก, สแลง, ล่วงเกิน, ดูหมิ่น) เถียงหรือชี้แจงไปข้าง ๆ คู ๆ

ภาษาญ้อ

คำกริยา

แถ

1. โกน

ภาษาอีสาน

รากศัพท์

เทียบภาษาจีนยุคกลาง 剃 (MC thejH); ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ແຖ (แถ), ภาษาจ้วงใต้ te (แถ）

คำกริยา

แถ (คำอาการนาม การแถ)

1. (สกรรม) โกน

อ้างอิง

• เมชฌ สอดส่องกฤษ. (2552). "รายการคำศัพท์ภาษาไทยถิ่นอีสานที่คาดว่าจะเป็นคำศัพท์ร่วมเชื้อสายตระกูลไท–จีน." วารสารเอเชียตะวันออกศึกษา. มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์. [1]