สินเธาว์

ภาษาไทย

ยืมมาจากภาษาบาลี สินฺธว (“เกลือหิน”); เทียบภาษาสันสกฤต सैन्धव (ไสนฺธว, “เกลือ”)

การแบ่งพยางค์		สิน-เทา
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	sǐn-tao
	ราชบัณฑิตยสภา	sin-thao
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}		/sin˩˩˦.tʰaw˧/^{(สัมผัส)}

สินเธาว์