อุปลักษณ์

ภาษาไทย

รากศัพท์

เป็นศัพท์บัญญัติสำนักงานราชบัณฑิตยสภาของ metaphor

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		อุบ-ปะ-ลัก
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	ùp-bpà-lák
	ราชบัณฑิตยสภา	up-pa-lak
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/ʔup̚˨˩.pa˨˩.lak̚˦˥/(สัมผัส)

คำนาม

อุปลักษณ์

1. ภาพพจน์ที่มีการใช้ถ้อยคำหรือวลีกับวัตถุหรือการกระทำ แต่ตามตัวอักษรแล้ว ถ้อยคำหรือวลีไม่สามารถใช้กับวัตถุหรือการกระทำนั้น ๆ ได้