อรรถาภิธาน:ป่า

อรรถาภิธาน

ป่า

ภาษาไทย

คำนาม

ความหมาย: ที่ที่มีต้นไม้ต่าง ๆ ขึ้นมาก

คำพ้องความ

• ดง
• เถื่อน
• ป่า
• ป่าดงพงพี
• ป่าดงพงไพร
• ป่าไม้
• พง
• พงพี
• พงไพร
• พน
• พนา
• พนาดร
• พนาดอน
• พนาลัย
• พนาวัน
• พนาเวศ
• พนาสณฑ์
• พนาสัณฑ์
• พนัส
• ไพร
• ไพรวัน
• ไพรวัลย์
• ไพรสณฑ์
• ไพรสัณฑ์
• ไพรสาณฑ์
• วน
• วนา
• วนาดร
• วนาดอน
• วนาลัย
• วนาสณฑ์
• วนาสัณฑ์
• วัน
• อรัญ
• อรัญญิก

คำลูกกลุ่ม

• ป่าแคระ
• ป่าชัฏ
• ป่าช้า
• ป่าชายเลน
• ป่าดง
• ป่าดงดิบ
• ป่าดิบ
• ป่าดิบเขา
• ป่าดิบชื้น
• ป่าดิบแล้ง
• ป่าแดง
• ป่าทึบ
• ป่าน้ำขัง
• ป่าบึง
• ป่าเบญจพรรณ
• ป่าโปร่ง
• ป่าผลัดใบ
• ป่าพรุ
• ป่าแพะ
• ป่าไม้พุ่ม
• ป่าระนาม
• ป่าละเมาะ
• ป่าเลน
• ป่าสงวน
• ป่าสงวนแห่งชาติ
• ป่าสนเขา
• ป่าสูง
• ป่าเส็งเคร็ง
• ป่าใส
• มิสกวัน
• เวณุวัน
• เวฬุวัน