หม่า
ภาษาไทยแก้ไข
การออกเสียงแก้ไข
การแบ่งพยางค์ | หฺม่า | |
การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | màa |
ราชบัณฑิตยสภา | ma | |
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /maː˨˩/(สัมผัส) |
รากศัพท์ 1แก้ไข
คำกริยาแก้ไข
หม่า (คำอาการนาม การหม่า)
- (ล้าสมัย) กิน
- ในห้องมีของกินมาก เข้าไปหม่าเสียซิ
รากศัพท์ 2แก้ไข
คำกริยาแก้ไข
หม่า (คำอาการนาม การหม่า)
รากศัพท์ 3แก้ไข
ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᩉ᩠ᨾ᩵ᩣ (หม่า), ภาษาอีสาน หม่า, ภาษาลาว ໝ່າ (หม่า), ภาษาไทลื้อ ᦖᦱᧈ (หฺม่า), ภาษาไทใหญ่ မႃႇ (ม่า)
คำกริยาแก้ไข
หม่า (คำอาการนาม การหม่า)
ภาษาแสกแก้ไข
รากศัพท์แก้ไข
จากภาษาไทดั้งเดิม *ʰmaːᴬ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาไทย หมา, ภาษาคำเมือง ᩉ᩠ᨾᩣ (หมา), ภาษาลาว ໝາ (หมา), ภาษาไทลื้อ ᦖᦱ (หฺมา), ภาษาไทดำ ꪢꪱ (หฺมา), ภาษาไทใหญ่ မႃ (มา), ภาษาไทใต้คง ᥛᥣᥴ (ม๋า), ภาษาอ่ายตน မႃ (มา), ภาษาอาหม 𑜉𑜠 (มะ), ภาษาจ้วง ma
คำนามแก้ไข
หม่า
ภาษาอีสานแก้ไข
รากศัพท์แก้ไข
ร่วมเชื้อสายกับภาษาไทย หม่า, ภาษาคำเมือง ᩉ᩠ᨾ᩵ᩣ (หม่า), ภาษาลาว ໝ່າ (หม่า), ภาษาไทลื้อ ᦖᦱᧈ (หฺม่า), ภาษาไทใหญ่ မႃႇ (ม่า)
คำกริยาแก้ไข
หม่า (อาการนาม การหม่า)
- หมัก, แช่ให้อ่อนตัว