หม่า

ดูเพิ่ม: หมา และ หม่ำ

ภาษาไทย

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		หฺม่า
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	màa
	ราชบัณฑิตยสภา	ma
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/maː˨˩/(สัมผัส)

รากศัพท์ 1

คำกริยา

หม่า (คำอาการนาม การหม่า)

1. (ล้าสมัย) กิน

   ในห้องมีของกินมาก เข้าไปหม่าเสียซิ

รากศัพท์ 2

คำกริยา

หม่า (คำอาการนาม การหม่า)

1. (ล้าสมัย) ปล่อยไว้ไม่เป็นระเบียบ

   เสื้อผ้าข้าวของไม่เก็บ หม่าไว้เต็มห้อง

รากศัพท์ 3

ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᩉ᩠ᨾ᩵ᩣ (หม่า), ภาษาอีสาน หม่า, ภาษาลาว ໝ່າ (หม่า), ภาษาไทลื้อ ᦖᦱᧈ (หฺม่า), ภาษาไทใหญ่ မႃႇ (ม่า)

คำกริยา

หม่า (คำอาการนาม การหม่า)

1. (ล้าสมัย) หมัก, แช่ให้อ่อนตัว

   หม่าข้าว

   หม่าแป้ง

   หม่าปูน

คำสลับอักษร

• ห่าม

ภาษาแสก

รากศัพท์

สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *ʰmaːᴬ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาไทย หมา, ภาษาคำเมือง ᩉ᩠ᨾᩣ (หมา), ภาษาลาว ໝາ (หมา), ภาษาไทลื้อ ᦖᦱ (หฺมา), ภาษาไทดำ ꪢꪱ (หฺมา), ภาษาไทใหญ่ မႃ (มา), ภาษาไทใต้คง ᥛᥣᥴ (ม๋า), ภาษาอ่ายตน မႃ (มา), ภาษาอาหม 𑜉𑜠 (มะ), ภาษาจ้วง ma

คำนาม

หม่า

1. หมา

ภาษาอีสาน

รากศัพท์

ร่วมเชื้อสายกับภาษาไทย หม่า, ภาษาคำเมือง ᩉ᩠ᨾ᩵ᩣ (หม่า), ภาษาลาว ໝ່າ (หม่า), ภาษาไทลื้อ ᦖᦱᧈ (หฺม่า), ภาษาไทใหญ่ မႃႇ (ม่า)

คำกริยา

หม่า (คำอาการนาม การหม่า)

1. หมัก, แช่ให้อ่อนตัว