ระฆัง
ภาษาไทย แก้ไข
รากศัพท์ แก้ไข
ยืมมาจากภาษาบาลี ฆํ, รูปกรรมการกเอกพจน์ของ ฆ (“ระฆัง”)
การออกเสียง แก้ไข
การแบ่งพยางค์ | ระ-คัง | |
การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | rá-kang |
ราชบัณฑิตยสภา | ra-khang | |
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /ra˦˥.kʰaŋ˧/(สัมผัส) |
คำนาม แก้ไข
ระฆัง (คำลักษณนาม ใบ หรือ ลูก)
- เครื่องใช้ตีให้เกิดเสียงเป็นอาณัติสัญญาณ หล่อด้วยทองเหลือง เป็นต้น รูปคล้ายลูกฟักตัด มีหูติดอยู่ตอนบน
คำประสม แก้ไข
คำแปลภาษาอื่น แก้ไข
คำสืบทอด แก้ไข
- → ลาว: ລະຄັງ (ละคัง)