ระฆัง
ภาษาไทย
แก้ไข
รากศัพท์
แก้ไขยืมมาจากบาลี ฆํ, รูปกรรมการกเอกพจน์ของ ฆ (“ระฆัง”)
การออกเสียง
แก้ไข| การแบ่งพยางค์ | ระ-คัง | |
|---|---|---|
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | rá-kang |
| ราชบัณฑิตยสภา | ra-khang | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /ra˦˥.kʰaŋ˧/(สัมผัส) | |
คำนาม
แก้ไขระฆัง (คำลักษณนาม ใบ หรือ ลูก)
- เครื่องใช้ตีให้เกิดเสียงเป็นอาณัติสัญญาณ หล่อด้วยทองเหลือง เป็นต้น รูปคล้ายลูกฟักตัด มีหูติดอยู่ตอนบน
ลูกคำ
แก้ไขคำแปลภาษาอื่น
แก้ไขคำสืบทอด
แก้ไข- → ลาว: ລະຄັງ (ละคัง)