ฟัก
ภาษาไทย แก้ไข
การออกเสียง แก้ไข
การแบ่งพยางค์ | ฟัก | |
การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | fák |
ราชบัณฑิตยสภา | fak | |
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /fak̚˦˥/(สัมผัส) |
รากศัพท์ 1 แก้ไข
สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *wakᴰ (“ฟัก (พืช)”); ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ຟັກ (ฟัก)
คำนาม แก้ไข
ฟัก
- ชื่อไม้เถาชนิดหนึ่ง ผลใหญ่ กลมรี เมื่อแก่ผิวแข็งขึ้นนวล กินได้ มีหลายพันธุ์ ต่างกันที่ลักษณะของผล, พืชที่อยู่ในวงศ์ Cucurbitaceae
การใช้ แก้ไข
ฟักพันธุ์ที่มีผลเล็ก ผิวบางมีขน เรียกว่า แฟง ส่วนฟักพันธุ์ที่มีรสขม ใช้ทำยาได้ เรียกว่า ฟักขม
รากศัพท์ 2 แก้ไข
สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *wakᴰ (“กกไข่”); ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ຟັກ (ฟัก), ภาษาจ้วง faeg
คำกริยา แก้ไข
ฟัก (คำอาการนาม การฟัก)
ภาษาอีสาน แก้ไข
รากศัพท์ แก้ไข
ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ຟັກ (ฟัก), ภาษาคำเมือง ᨼᩢ᩠ᨠ (ฟัก), ภาษาเขิน ᨼᩢ᩠ᨠ (ฟัก), ภาษาไทลื้อ ᦝᧅ (ฟัก), ภาษาไทใหญ่ ၽၵ်ႉ (ผั๎ก) หรือ ၾၵ်ႉ (ฝั๎ก)
คำกริยา แก้ไข
ฟัก (คำอาการนาม การฟัก)