ฟัก

ภาษาไทย

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		ฟัก
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	fák
	ราชบัณฑิตยสภา	fak
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/fak̚˦˥/(สัมผัส)

รากศัพท์ 1

สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *wakᴰ (“ฟัก (พืช)”); ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ຟັກ (ฟัก)

คำนาม

ฟัก

1. ชื่อไม้เถาชนิดหนึ่ง ผลใหญ่ กลมรี เมื่อแก่ผิวแข็งขึ้นนวล กินได้ มีหลายพันธุ์ ต่างกันที่ลักษณะของผล, พืชที่อยู่ในวงศ์ Cucurbitaceae

การใช้

ฟักพันธุ์ที่มีผลเล็ก ผิวบางมีขน เรียกว่า แฟง ส่วนฟักพันธุ์ที่มีรสขม ใช้ทำยาได้ เรียกว่า ฟักขม

รากศัพท์ 2

สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *wakᴰ (“กกไข่”); ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ຟັກ (ฟัก), ภาษาจ้วง faeg

คำกริยา

ฟัก (คำอาการนาม การฟัก)

1. กกไข่ให้เป็นตัว, ทำให้ไข่อบอุ่นเพื่อให้เป็นตัว

ภาษาอีสาน

รากศัพท์

ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ຟັກ (ฟัก), ภาษาคำเมือง ᨼᩢ᩠ᨠ (ฟัก), ภาษาเขิน ᨼᩢ᩠ᨠ (ฟัก), ภาษาไทลื้อ ᦝᧅ (ฟัก), ภาษาไทใหญ่ ၽၵ်ႉ (ผั๎ก) หรือ ၾၵ်ႉ (ฝั๎ก)

คำกริยา

ฟัก (คำอาการนาม การฟัก)

1. (สกรรม) สับ