ภาษาไทย

แก้ไข

รากศัพท์

แก้ไข

ยืมมาจากภาษาบาลี มิคสญฺญี (มีความรู้สึกว่าผู้อื่นเป็นสัตว์ที่ตนต้องล่า)[1][2]

การออกเสียง

แก้ไข
การแบ่งพยางค์
{เสียงพยัญชนะซ้ำ}
มิ-คะ-สัน-ยีมิก-คะ-สัน-ยี
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงmí-ká-sǎn-yiimík-ká-sǎn-yii
ราชบัณฑิตยสภาmi-kha-san-yimik-kha-san-yi
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/mi˦˥.kʰa˦˥.san˩˩˦.jiː˧/(สัมผัส)/mik̚˦˥.kʰa˦˥.san˩˩˦.jiː˧/(สัมผัส)

คำวิสามานยนาม

แก้ไข

มิคสัญญี

  1. (ศาสนาพุทธ) ชื่อยุคหนึ่งที่มีแต่รบราฆ่าฟันเบียดเบียนกัน

คำนาม

แก้ไข

มิคสัญญี

  1. โดยปริยายหมายถึงการรบราฆ่าฟัน

อ้างอิง

แก้ไข