มิคสัญญี

ภาษาไทย

รากศัพท์

ยืมมาจากภาษาบาลี มิคสญฺญี (“มีความรู้สึกว่าผู้อื่นเป็นสัตว์ที่ตนต้องล่า”)

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์ {เสียงพยัญชนะซ้ำ}		มิ-คะ-สัน-ยี	มิก-คะ-สัน-ยี
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	mí-ká-sǎn-yii	mík-ká-sǎn-yii
	ราชบัณฑิตยสภา	mi-kha-san-yi	mik-kha-san-yi
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/mi˦˥.kʰa˦˥.san˩˩˦.jiː˧/(สัมผัส)	/mik̚˦˥.kʰa˦˥.san˩˩˦.jiː˧/(สัมผัส)

คำวิสามานยนาม

มิคสัญญี

1. (ศาสนาพุทธ) ชื่อยุคหนึ่งที่มีแต่รบราฆ่าฟันเบียดเบียนกัน

คำนาม

มิคสัญญี

1. โดยปริยายหมายถึงการรบราฆ่าฟัน