ลม
ภาษาไทย แก้ไข
รากศัพท์ แก้ไข
สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *C̬.lɯmᴬ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᩃᩫ᩠ᨾ (ล็ม), ภาษาลาว ລົມ (ล็ม), ภาษาไทลื้อ ᦟᦳᧄ (ลุม), ภาษาไทดำ ꪶꪩꪣ (โลม), ภาษาไทใหญ่ လူမ်း (ลู๊ม), ภาษาพ่าเก လုံ (ลุํ), ภาษาอาหม 𑜎𑜤𑜪 (ลุํ), ภาษาปู้อี ndumx หรือ rumx, ภาษาจ้วง rumz; เทียบภาษาสุ่ย luml และภาษาจีนเก่า 風 (OC *plum)
การออกเสียง แก้ไข
| การแบ่งพยางค์ | ลม | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | lom |
| ราชบัณฑิตยสภา | lom | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /lom˧/(สัมผัส) | |
คำนาม แก้ไข
ลม
คำแปลภาษาอื่น แก้ไข
ปรากฏการณ์ของอากาศที่มีการเคลื่อนไหว
คำสลับอักษร แก้ไข
ภาษาคำเมือง แก้ไข
การออกเสียง แก้ไข
- (เชียงใหม่) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย): /lom˧˧/
รากศัพท์ 1 แก้ไข
คำนาม แก้ไข
ลม
- อีกรูปหนึ่งของ ᩃᩫ᩠ᨾ (ล็ม)
รากศัพท์ 2 แก้ไข
คำกริยา แก้ไข
ลม (คำอาการนาม ก๋ารลม หรือ ก๋านลม)
คำกริยาวิเศษณ์ แก้ไข
ลม
- อีกรูปหนึ่งของ ᩃᩫ᩠ᨾ (ล็ม)
ภาษาอีสาน แก้ไข
รากศัพท์ แก้ไข
ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ລົມ (ล็ม)
คำกริยา แก้ไข
ลม (คำอาการนาม การลม)