ภาษาไทย

แก้ไข

รากศัพท์

แก้ไข

จากภาษาเขมร បុរោហិត (บุโรหิต) หรือ បរោហិត (บโรหิต), จากภาษาสันสกฤต पुरोहित (ปุโรหิต) หรือภาษาบาลี ปุโรหิต; เทียบภาษาลาว ປະໂລຫິດ (ปะโลหิด), ภาษาพม่า ပုရောဟိတ် (ปุเราหิต์), ภาษาไทใหญ่ ပရေႃးႁဵၵ်ႈ (ปร๊อ̂เห้ก)

การออกเสียง

แก้ไข
การแบ่งพยางค์ปุ-โร-หิด
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงbpù-roo-hìt
ราชบัณฑิตยสภาpu-ro-hit
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/pu˨˩.roː˧.hit̚˨˩/(สัมผัส)

คำนาม

แก้ไข

ปุโรหิต

  1. พราหมณ์ประจำราชสำนัก มีหน้าที่ให้คำปรึกษาในทางขนบธรรมเนียมและจารีตประเพณี และทำพลีกรรมบูชาในลัทธิพิธีศักดิ์สิทธิ์
    กษัตริย์นครนี้ มีปุโรหิตและโหรอยู่รอบข้างคอยปกป้อง คอยทำพิธี และคอยทำหนักให้เป็นเบา