ปุโรหิต

ภาษาไทย

รากศัพท์

จากเขมร បុរោហិត (บุโรหิต) หรือ បរោហិត (บโรหิต), จากสันสกฤต पुरोहित (ปุโรหิต) หรือบาลี ปุโรหิต; เทียบลาว ປະໂລຫິດ (ปะโลหิด), พม่า ပုရောဟိတ် (ปุเราหิต์), ไทใหญ่ ပရေႃးႁဵၵ်ႈ (ปร๊อ̂เห้ก)

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		ปุ-โร-หิด
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	bpù-roo-hìt
	ราชบัณฑิตยสภา	pu-ro-hit
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/pu˨˩.roː˧.hit̚˨˩/(สัมผัส)

คำนาม

ปุโรหิต

1. พราหมณ์ประจำราชสำนัก มีหน้าที่ให้คำปรึกษาในทางขนบธรรมเนียมและจารีตประเพณี และทำพลีกรรมบูชาในลัทธิพิธีศักดิ์สิทธิ์

   กษัตริย์นครนี้ มีปุโรหิตและโหรอยู่รอบข้างคอยปกป้อง คอยทำพิธี และคอยทำหนักให้เป็นเบา

2. (ไบเบิล) ผู้ที่ดำเนินพิธีและหน้าที่ทางศาสนาในศาสนาที่ไม่ใช่ศาสนาคริสต์

คำแปลภาษาอื่น

ผู้ที่ดำเนินพิธีและหน้าที่ทางศาสนา

• คำเมือง: ᨷᩩᩁᩮᩣᩉᩥᨲ᩺ (nod) (บุเราหิต์)
• ไทดำ: ꪢꪷ (blt) (ห‍มํ)
• ไทใหญ่: ယဵၸ်ႈပရေႃးႁဵၵ်ႈ (shn) (เย้จปร๊อ̂เห้ก)
• พม่า: ယဇ်ပုရောဟိတ် (my) (ยช์ปุเราหิต์)
• ลาว: ປະໂລຫິດ (lo) (ปะโลหิด)
• สเปน: sacerdote (es) ช. (ซาเซฺร์โดเต)
• อังกฤษ: priest (en) (พรีสต์)

ภาษาคำเมือง

การออกเสียง

• (เชียงใหม่) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: /puʔ˨˦.loː˧˧.hit˨˦/

คำนาม

ปุโรหิต

1. รูปแบบอื่นของ ᨷᩩᩁᩮᩣᩉᩥᨲ᩺ (บุเราหิต์)