มะเส็ง

ภาษาไทย

รูปแบบอื่น

• (เลิกใช้) มะเสญ

รากศัพท์

จากภาษาเขมรเก่า មសាញ៑° (มสาญฺ°); เทียบเขมรเก่าสมัยก่อนอังกอร์ ម្រសាញ៑ (มฺรสาญฺ), ภาษาเขมร ម្សាញ់ (มฺสาญ̍)

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		มะ-เส็ง
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	má-sěng
	ราชบัณฑิตยสภา	ma-seng
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/ma˦˥.seŋ˩˩˦/(สัมผัส)

คำนาม

มะเส็ง

1. (โหราศาสตร์) ชื่อปีที่ 6 ของรอบปีนักษัตร มีงูเล็กเป็นเครื่องหมาย

ดูเพิ่ม

(ปีนักษัตร) (ปี~, ~ศก) ชวด, ฉลู, ขาล, เถาะ, มะโรง, มะเส็ง, มะเมีย, มะแม, วอก, ระกา, จอ, กุน ^{(หมวดหมู่: th:ปีนักษัตร)}