ภาษาไทย

แก้ไข
 
วิกิพีเดียภาษาไทยมีบทความเกี่ยวกับ:
Wikipedia

รากศัพท์

แก้ไข

ยืมมาจากภาษาสันสกฤต प्रमुख (ปฺรมุข); ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ປະມຸກ (ปะมุก)

การออกเสียง

แก้ไข
การแบ่งพยางค์ปฺระ-มุก
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงbprà-múk
ราชบัณฑิตยสภาpra-muk
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/pra˨˩.muk̚˦˥/(สัมผัส)

คำนาม

แก้ไข

ประมุข (คำลักษณนาม คน หรือ ท่าน หรือ องค์ หรือ พระองค์)

  1. ผู้เป็นใหญ่เป็นหัวหน้าของประเทศหรือศาสนาเป็นต้น