ขี้เล่น

ภาษาไทย

การแบ่งพยางค์ {ไม่ตามอักขรวิธี; เสียงสระสั้น}		คี่-เล็่น
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	kîi-lên
	ราชบัณฑิตยสภา	khi-len
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}		/kʰiː˥˩.len˥˩/^{(สัมผัส)}

ขี้เล่น (คำอาการนาม การขี้เล่น)

ชอบ สนุกสนาน และชอบกระเซ้า เย้า แหย่, มี อารมณ์ดี ไม่งอแง (มักใช้แก่เด็กเล็ก ๆ)
ถ้าเขาไปเที่ยวด้วย พวกเราจะไม่รู้สึกเหงา เพราะเขาเป็นคนขี้เล่น

ตาหนูคนนี้ขี้เล่น
ปล่อย ตัว จน เกิน พอดี (ใช้แก่ผู้หญิง)
ผู้หญิงคนนี้ขี้เล่นไม่ไว้ตัวเลย