terra

ภาษากาตาลา

รากศัพท์

สืบทอดจาก, จากภาษาละติน terra, จากภาษาอิตาลิกดั้งเดิม *terzā, จากภาษาอินโด-ยูโรเปียนดั้งเดิม *ters-eh₂, จาก*ters- (“dry”).

การออกเสียง

• (กาตาลากลาง, แบลีแอริก) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: /ˈtɛ.rə/
• (บาเลนเซีย) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: /ˈtɛ.ra/
• สัมผัส: -ɛra

คำนาม

terra ญ. (พหูพจน์ terres)

1. โลก
2. ดิน

คำนาม

terra ช. (พหูพจน์ terres)

1. พื้น

ลูกคำ

• cuc de terra
• desterrar
• enterrar
• terraire
• terrella
• terrenc

 

คำที่เกี่ยวข้อง

• soterrar
• Terra
• terracota
• terratrèmol
• terrenal
• terreny
• terrer
• terrestre
• territori
• terrós

 

อ่านเพิ่ม

• “terra” in Diccionari de la llengua catalana, segona edició, Institut d’Estudis Catalans.
• “terra”, in Gran Diccionari de la Llengua Catalana, Grup Enciclopèdia Catalana, 2024
• “terra” in Diccionari normatiu valencià, Acadèmia Valenciana de la Llengua.
• “terra” in Diccionari català-valencià-balear, Antoni Maria Alcover and Francesc de Borja Moll, 1962.

ภาษาโปรตุเกส

รากศัพท์

สืบทอดจากภาษาโปรตุเกสเก่า terra, จากภาษาละติน terra, จากภาษาอินโด-ยูโรเปียนดั้งเดิม *ters- (“dry”).

การออกเสียง

• (Portugal, Brazil) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: /ˈtɛ.ʁɐ/
• (Northeast Brazil) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: /ˈtɛ.ɦɐ/

คำนาม

terra ญ (พหูพจน์ terras)

2. ภูมิภาค, ประเทศ, ดินแดน
4. พื้น
6. ที่ดิน
8. ดิน

คำพ้องความ

• (region): região, território
• (ground): chão, solo
• (property): terreno

คำที่เกี่ยวข้อง

• enterrar
• terraço
• terreiro
• terremoto

• terreno
• térreo
• território
• terroso

คำกริยา

terra

1. แม่แบบ:pt-verb-form-of

ดูเพิ่ม

• Terra

ภาษาละติน

รากศัพท์

สืบทอดจากภาษาอิตาลิกดั้งเดิม *terzā, จากภาษาอินโด-ยูโรเปียนดั้งเดิม *ters-eh₂, จาก*ters- (“dry”). ร่วมเชื้อสายกับtorreō, ภาษากรีกโบราณ τέρσομαι (térsomai), ภาษาไอริชเก่า tír, ภาษาสันสกฤต तृष्यति (tṛ́ṣyati), ภาษาอังกฤษเก่า þurst (ภาษาอังกฤษ thirst).

การออกเสียง

• (คลาสสิก) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: /ˈter.ra/, [ˈt̪ɛr.rä]
• (คริสตจักร) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: /ˈter.ra/, [ˈt̪ɛr.rɑ]

• Audio (Classical)

  (file)

คำนาม

terra ญ. (สัมพันธการก terrae); การผันรูปที่หนึ่ง

1. พื้น
2. ดิน
3. พื้นผิวของโลก (แผ่นดินแห้งและทะเลด้วยกัน ตรงข้ามกับสวรรค์)
5. โลก
6. ภูมิภาค, ประเทศ, ดินแดน

การผันรูป

การผันรูปที่หนึ่ง

การก	เอกพจน์	พหูพจน์
กรรตุการก (nominative)	terra	terrae
สัมพันธการก (genitive)	terrae	terrārum
สัมปทานการก (dative)	terrae	terrīs
กรรมการก (accusative)	terram	terrās
อปาทานการก (ablative)	terrā	terrīs
สัมโพธนการก (vocative)	terra	terrae

คำพ้องความ

• tellūs

คำที่เกี่ยวข้อง

• atterrāneus
• exterrāneus
• exterrēnus
• mediterreus
• subterreus
• subterrāneus
• subterrēnus
• territōriālis
• terrulentē
• terrāneola
• terrārium

 

คำสืบทอด

• อารากอน: tierra
• Aromanian: tsarã
• อัสตูเรียส: tierra
• Bourguignon: târre
• คอร์ซิกา: tarra, terra
• แดลเมเชีย: tara, tiara
• ฟร็องโก-พรอว็องส์: tèrra
• ฝรั่งเศส: terre
• ฟรียูลี: tiere
• กาลิเซีย: terra
• Gallo: tèrr
• Istriot: tiera
• อิตาลี: terra
• ลาดิโน: tierra
• ลาดิน: tera, tiera
• ลีกูเรีย: tæra, terra
• ลอมบาร์ด: tera
• Mozarabic: terra
• นาโปลี: terra
• นอร์มัน: tèrre
• โนเวียล: tere
• อุตซิตาเก่า: terra
  • กาตาลา: terra
  • อุตซิตา: tèrra
• ปาเปียเมนตู: tera
• ปีการ์: tère, tière
• ปีเยมอนเต: tèra
• โปรตุเกส: terra
  • ครีโอลกินี-บิสเซา: tera
  • Kabuverdianu: téra
• โรมาเนีย: țară
• โรมานช์: terra, tiara
• ซาร์ดิเนีย: terra
• ซิซิลี: terra
• สเปน: tierra
• เวเนโต: tera
• วัลลูน: tere

อ้างอิง

• Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
• Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
• terra in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
• terra in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette
• Carl Meißner; Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book‎^[1], London: Macmillan and Co.
  • the earth; the glob: orbis terrae, terrarum
    
  • the continent: (terra) continens (B. G. 5. 8. 2)
    
  • an inland region; the interior: terra (regio) mediterranea
    
  • the earth brings forth fruit, crops: terra effert (more rarely fert, but not profert) fruges
    
  • the earth brings forth fruit abundantly: terra fundit fruges
    
  • the vegetable kingdom: ea, quae terra gignit
    
  • the vegetable kingdom: ea, quae e terra gignuntur
    
  • the vegetable kingdom: ea, quae a terra stirpibus continentur
    
  • the vegetable kingdom: ea quorum stirpes terra continentur (N. D. 2. 10. 26)
    
  • the atmosphere: aer terrae circumiectus or circumfusus
    
  • the atmosphere: aer qui est terrae proximus
    
  • a zone: orbis, pars (terrae), cingulus
    
  • to be contiguous, adjacent to a country: tangere, attingere terram
    
  • to be contiguous, adjacent to a country: finitimum esse terrae
    
  • to have the same boundaries; to be coterminous: continentem esse terrae or cum terra (Fam. 15. 2. 2)
    
  • the empire reaches to the ends of the world: imperium orbis terrarum terminis definitur
    
  • the most distant countries, the world's end: ultimae terrae
    
  • the most distant countries, the world's end: extremae terrae partes
    
  • to begin a journey (on foot, on horseback, by land): iter ingredi (pedibus, equo, terra)
    
  • to travel through the most remote countries: disiunctissimas ultimas terras peragrare (not permigrare)
    
  • to fall to the earth: in terram cadere, decidere
    
  • to sink into the earth: in terram demergi
    
  • to keep one's eyes on the ground: oculos figere in terra and in terram
    
  • geography: terrarum or regionum descriptio (geographia)
    
  • to conquer a country: terra potiri
    
  • to reduce a country to subjection to oneself: terram suae dicionis facere
    
  • to make oneself master of a people, country: populum, terram suo imperio, suae potestati subicere (not sibi by itself)
    
  • to disembark troops: milites in terram, in terra exponere
    
  • the storm drives some one on an unknown coast: procella (tempestas) aliquem ex alto ad ignotas terras (oras) defert
    
  • to land (of people): appellere navem (ad terram, litus)
    
  • to land, disembark: exire, egredi in terram
    
  • to be unable to land: portu, terra prohiberi (B. C. 3. 15)
    
• Harry Thurston Peck, editor (1898) Harper's Dictionary of Classical Antiquities, New York: Harper & Brothers
• William Smith, editor (1848) A Dictionary of Greek Biography and Mythology, London: John Murray