ᦔᦳᧂᧈ

ภาษาไทลื้อ

การออกเสียง

• สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: /puŋ˧˥/

รากศัพท์ 1

เทียบจีนยุคกลาง 丰 (MC phjowng); ร่วมเชื้อสายกับคำเมือง ᨸᩫ᩠᩵ᨦ (ป็่ง), อีสาน ป่ง, ลาว ປົ່ງ (ป็่ง), เขิน ᨸᩫ᩠᩵ᨦ (ป็่ง), ไทใหญ่ ပူင်ႇ (ปู่ง)

คำกริยา

ᦔᦳᧂᧈ (ปุ่ง) (คำอาการนาม ᦂᦱᧃᦔᦳᧂᧈ)

1. ผลิ, แตกยอด, งอก

รากศัพท์ 2

ยืมมาจากพม่า ပုံ (ปุํ, “รูปร่าง; รูปภาพ”); ร่วมเชื้อสายกับไทใหญ่ ပုင်ႇ (ปุ่ง) หรือ ပုမ်ႇ (ปุ่ม)

คำนาม

ᦔᦳᧂᧈ (ปุ่ง) (คำลักษณนาม ᦢᦲᧃᧉ หรือ ᦶᦕᧃᧈ)

1. รูปภาพ, แผนภูมิ, แผนภาพ

   ᦔᦳᧂᧈ ᦓᦲᦰ ᦔᦲᧃ ᦕᦴᧉ ᦉᦜᦱᧈ ᦋᦱᧂᧈ ᦔᧁᧈ ᦔᦲᧈ

   ปุ่ง นีะ ปีน ผู้ สหฺล่า ช่าง เป่า ปี่

   รูปภาพนี้เป็นผู้ชำนาญเป่าปี่