ၸူႉ

ดูเพิ่ม: စ, စို့, စု, စူ, စူး, စူၪ, စဲး, စဳ, စဴ, စ့, စ့ၩ, ၸ, ၸီ, ၸီး, ၸီႇ, ၸီႈ, ၸီႉ, ၸူး, ၸူႛ, และ ၸဲး

ภาษาไทใหญ่

การออกเสียง

• สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: /t͡ɕuː˦˨ˀ/
• เทียบเสียงภาษาไทยโดยประมาณ: จู้
• สัมผัส: -uː

รากศัพท์ 1

สืบทอดจากภาษาไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม *ɟuːꟲ² (“คนรัก; ผู้ล่วงประเวณี”); ร่วมเชื้อสายกับภาษาไทย ชู้, ภาษาคำเมือง ᨩᩪ᩶ (ชู้), ภาษาเขิน ᨩᩪ᩶ (ชู้), ภาษาลาว ຊູ້ (ซู้), ภาษาไทลื้อ ᦋᦴᧉ (ชู้), ภาษาไทใต้คง ᥓᥧᥳ (จู๎), ภาษาอาหม 𑜋𑜥 (ฉู)

คำนาม

ၸူႉ • (จู๎)

1. ชู้ (คนรัก)

รากศัพท์ 2

คำกริยา

ၸူႉ • (จู๎) (คำอาการนาม လွင်ႈၸူႉ)

1. รวบรวม