ᨩᩪ᩶
ภาษาเขิน
แก้ไขรากศัพท์
แก้ไขสืบทอดจากภาษาไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม *ɟuːꟲ² (“คนรัก; ผู้ล่วงประเวณี”); ร่วมเชื้อสายกับภาษาไทย ชู้, ภาษาคำเมือง ᨩᩪ᩶ (ชู้), ภาษาลาว ຊູ້ (ซู้), ภาษาไทลื้อ ᦋᦴᧉ (ชู้), ภาษาไทใหญ่ ၸူႉ (จู๎), ภาษาไทใต้คง ᥓᥧᥳ (จู๎), ภาษาอาหม 𑜋𑜥 (ฉู)
การออกเสียง
แก้ไข- (เชียงตุง) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย): /t͡ɕuː˦˩/
คำนาม
แก้ไขᨩᩪ᩶ (ชู้)
- ชู้ (คนรัก)
ลูกคำ
แก้ไข- ᨩᩪ᩶ᨩᩮᩨ᩠ᨦ (ชู้เชืง)
ภาษาคำเมือง
แก้ไขรูปแบบอื่น
แก้ไขรากศัพท์
แก้ไขสืบทอดจากภาษาไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม *ɟuːꟲ² (“คนรัก; ผู้ล่วงประเวณี”); ร่วมเชื้อสายกับภาษาไทย ชู้, ภาษาเขิน ᨩᩪ᩶ (ชู้), ภาษาลาว ຊູ້ (ซู้), ภาษาไทลื้อ ᦋᦴᧉ (ชู้), ภาษาไทใหญ่ ၸူႉ (จู๎), ภาษาไทใต้คง ᥓᥧᥳ (จู๎), ภาษาอาหม 𑜋𑜥 (ฉู)
การออกเสียง
แก้ไข- (เชียงใหม่) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย): /t͡ɕuː˦˥/
คำนาม
แก้ไขᨩᩪ᩶ (ชู้) (คำลักษณนาม ᨤᩫ᩠ᨶ)
ภาษาไทลื้อ
แก้ไขการออกเสียง
แก้ไข- สัทอักษรสากล(คำอธิบาย): /t͡suː˩/
คำนาม
แก้ไขᨩᩪ᩶ (ชู้)
- อีกรูปหนึ่งของ ᦋᦴᧉ (ชู้)