ภาษาเขิน

แก้ไข

รากศัพท์

แก้ไข

สืบทอดจากภาษาไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม *ɟuːꟲ² (คนรัก; ผู้ล่วงประเวณี); ร่วมเชื้อสายกับภาษาไทย ชู้, ภาษาคำเมือง ᨩᩪ᩶ (ชู้), ภาษาลาว ຊູ້ (ซู้), ภาษาไทลื้อ ᦋᦴᧉ (ชู้), ภาษาไทใหญ่ ၸူႉ (จู๎), ภาษาไทใต้คง ᥓᥧᥳ (จู๎), ภาษาอาหม 𑜋𑜥 (ฉู)

การออกเสียง

แก้ไข

คำนาม

แก้ไข

ᨩᩪ᩶ (ชู้)

  1. ชู้ (คนรัก)

ลูกคำ

แก้ไข

ภาษาคำเมือง

แก้ไข

รูปแบบอื่น

แก้ไข

รากศัพท์

แก้ไข

สืบทอดจากภาษาไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม *ɟuːꟲ² (คนรัก; ผู้ล่วงประเวณี); ร่วมเชื้อสายกับภาษาไทย ชู้, ภาษาเขิน ᨩᩪ᩶ (ชู้), ภาษาลาว ຊູ້ (ซู้), ภาษาไทลื้อ ᦋᦴᧉ (ชู้), ภาษาไทใหญ่ ၸူႉ (จู๎), ภาษาไทใต้คง ᥓᥧᥳ (จู๎), ภาษาอาหม 𑜋𑜥 (ฉู)

การออกเสียง

แก้ไข

คำนาม

แก้ไข

ᨩᩪ᩶ (ชู้) (คำลักษณนาม ᨤᩫ᩠ᨶ)

  1. ชู้ (ผู้ล่วงประเวณี)
  2. ชู้ (คนรัก)

ภาษาไทลื้อ

แก้ไข

การออกเสียง

แก้ไข

คำนาม

แก้ไข

ᨩᩪ᩶ (ชู้)

  1. อีกรูปหนึ่งของ ᦋᦴᧉ (ชู้)