เมือ
ภาษาไทย แก้ไข
รูปแบบอื่น แก้ไข
- (ล้าสมัย) เมื้อ
รากศัพท์ แก้ไข
สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *mɯəᴬ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาอีสาน เมือ, ภาษาลาว ເມືອ (เมือ), ภาษาคำเมือง ᨾᩮᩬᩥᩋ (เมอิอ), ภาษาเขิน ᨾᩮᩬᩨ (เมอื), ภาษาไทลื้อ ᦵᦙᦲ (เมี), ภาษาไทดำ ꪹꪣ (เม), ภาษาไทใหญ่ မိူဝ်း (เมิ๊ว), ภาษาไทใต้คง ᥛᥫᥰ (เม๊อ̂), ภาษาจ้วงแบบจั่วเจียง mwez (เมือ), ภาษาจ้วง mwz
การออกเสียง แก้ไข
| การแบ่งพยางค์ | เมือ | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | mʉʉa |
| ราชบัณฑิตยสภา | muea | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /mɯa̯˧/(สัมผัส) | |
| ไฟล์เสียง | ||
คำกริยา แก้ไข
เมือ
ภาษาคำเมือง แก้ไข
การออกเสียง แก้ไข
- (เชียงใหม่) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย): /mɯa˧˧/
- (ส่วนใหญ่ในเชียงใหม่, ลำพูน, แม่ฮ่องสอน) คำอ่านภาษาไทย: เมือ
- (ส่วนใหญ่ในเชียงราย, ลำปาง, พะเยา, แพร่, น่าน) คำอ่านภาษาไทย: เมอ
คำกริยา แก้ไข
เมือ (คำอาการนาม ก๋ารเมือ หรือ ก๋านเมือ)
คำพ้องความ แก้ไข
กลับ
ภาษาอีสาน แก้ไข
คำกริยา แก้ไข
เมือ (คำอาการนาม การเมือ)