อาลักษณ์
ภาษาไทย แก้ไข
การออกเสียง แก้ไข
| การแบ่งพยางค์ | อา-ลัก | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | aa-lák |
| ราชบัณฑิตยสภา | a-lak | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /ʔaː˧.lak̚˦˥/(สัมผัส) | |
รากศัพท์ 1 แก้ไข
ยืมมาจากภาษาเขมรเก่า អាលក្ឞណ (อาลกฺษณ), អាលក្ឞន (อาลกฺษน), អាលក្ឞ (อาลกฺษ, “เอกสาร, หมาย, คำสั่งของทางราชการ”)[1]; ร่วมเชื้อสายกับภาษาเขมร អាល័ក្សណ៍ (อาลักฺสณ์), អាល័ក្ស (อาลักฺส), ภาษาลาว ອາລັກ (อาลัก)
รูปแบบอื่น แก้ไข
- (เลิกใช้) อาลักษณ
คำนาม แก้ไข
อาลักษณ์
รากศัพท์ 2 แก้ไข
ยืมมาจากภาษาสันสกฤต आलक्षण (อาลกฺษณ); ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ອາລັກ (อาลัก)
คำนาม แก้ไข
อาลักษณ์
อ้างอิง แก้ไข
- ↑ ราชบัณฑิตยสภา (2015) กฎหมายตราสามดวง: พระธรรมสาตร และหลักอินทภาษ ฉบับราชบัณฑิตยสภา (in ไทย), Bangkok: ราชบัณฑิตยสภา, →ISBN, page 57:
- ผศ. ดร.จิรพัฒน์ ประพันธ์วิทยา: ลักษณ (ส. ลกฺษณ) หมายถึง การมองดู การตรวจสอบ การสังเกต ส่วนคำว่า เลขก (ป., ส.) หมายถึง ผู้เขียน. ศ.วิสุทธ์ บุษยกุล: ลักษณ หมายถึง เป็นที่สังเกต เช่น อภิลักขิตสมัย หมายถึง เวลาที่ดีงาม ที่ประเสริฐ จึงต้องบันทึกไว้. ดร.ใกล้รุ่ง อามระดิษ: อาลกฺษณ (ข.โบราณ) หมายถึง เอกสาร, หมาย หรือคำสั่งของทางราชการ. พล.ต. ม.ร.ว.ศุภวัฒย์ เกษมศรี: คนไทยมีคำเรียกรอยพระพุทธบาทว่า บาทลักษณ์ คำว่า อาลักษณ จึงอาจหมายถึง การเขียนรูปรอยให้ปรากฏลักษณะชัดเจน.