ถู

ภาษาไทย

รากศัพท์

ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᨳᩪ (ถู), ภาษาลาว ຖູ (ถู), ภาษาไทใหญ่ ထူ (ถู)

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		ถู
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	tǔu
	ราชบัณฑิตยสภา	thu
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/tʰuː˩˩˦/(สัมผัส)

คำกริยา

ถู (คำอาการนาม การถู)

1. สี

   ถูขี้ไคล

   ถูฟัน

   ถูเนื้อถูตัว

2. เช็ดโดยวิธีใช้สิ่งใดสิ่งหนึ่งไถไปไถมาให้สะอาด

   ถูบ้าน