ค้าน

ดูเพิ่ม: คาน

ภาษาไทย

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		ค้าน
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	káan
	ราชบัณฑิตยสภา	khan
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/kʰaːn˦˥/(สัมผัส)

คำกริยา

ค้าน (คำอาการนาม การค้าน)

1. แย้งกัน

   ข้อความตอนหน้ากับตอนหลังค้านกัน

2. กล่าวแย้งไม่เห็นด้วย

คำกริยา

ค้าน (คำอาการนาม การค้าน)

1. (โบราณ, ร้อยกรอง) หัก, พัง, ทำลาย

   เครื่องบนกระบาลผุค้าน

   (คำฤษฎี)

   สยงสรเทือนพ้ยงค้าน ค่นเมรุ

   (ยวนพ่าย)

คำคุณศัพท์

ค้าน

1. ที่ไม่เห็นด้วย, ที่ตรงกันข้าม

   ฝ่ายค้าน

ภาษาคำเมือง

รากศัพท์ 1

การออกเสียง

• (เชียงใหม่) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: /kaːn˦˥/

คำกริยา

ค้าน (คำอาการนาม ก๋ารค้าน หรือ ก๋านค้าน)

1. (สกรรม) อีกรูปหนึ่งของ ᨣ᩶ᩤ᩠ᨶ (ค้าน)

รากศัพท์ 2

การออกเสียง

• (เชียงใหม่) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: /xaːn˦˥/

คำคุณศัพท์

ค้าน (คำอาการนาม กำค้าน หรือ ความค้าน)

1. อีกรูปหนึ่งของ ᨣᩕ᩶ᩣ᩠ᨶ (คร้าน)