ภาษาไทย แก้ไข

รากศัพท์ แก้ไข

สืบทอดจากภาษาไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม *ɡraːnꟲ², จากภาษาจีนเก่า (OC *raːnʔ)[1]; ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᨣᩕ᩶ᩣ᩠ᨶ (คร้าน), ภาษาเขิน ᨤ᩶ᩣ᩠ᨶ (ฅ้าน), ภาษาลาว ຄ້ານ (ค้าน), ภาษาไทลื้อ ᦆᦱᧃᧉ (ฅ้าน), ภาษาไทใหญ่ ၶၢၼ်ႉ (ข๎าน), ภาษาไทใต้คง ᥑᥣᥢᥳ (ฃ๎าน), ภาษาจ้วงแบบจั่วเจียง kyanx/canx, ภาษาจ้วง gyanx

การออกเสียง แก้ไข

การแบ่งพยางค์คฺร้าน
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงkráan
ราชบัณฑิตยสภาkhran
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/kʰraːn˦˥/(สัมผัส)

คำคุณศัพท์ แก้ไข

คร้าน (คำอาการนาม ความคร้าน)

  1. มีความรู้สึกไม่อยากจะทำหรือคิดหรือไม่อยากแสดงอาการใด

คำประสม แก้ไข

อ้างอิง แก้ไข

  1. Pittayaporn, Pittayawat (2014), chapter Layers of Chinese Loanwords in Proto-Southwestern Tai as Evidence for the Dating of the Spread of Southwestern Tai, in MANUSYA: Journal of Humanities, volume 20 (special issue), Bangkok: Chulalongkorn University, ISSN 0859-9920, pages 47–68.