คร้าน

ภาษาไทย

รากศัพท์

สืบทอดจากไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม *ɡraːnꟲ², จากจีนเก่า 懶 (OC *raːnʔ); ร่วมเชื้อสายกับคำเมือง ᨣᩕ᩶ᩣ᩠ᨶ (คร้าน), เขิน ᨤ᩶ᩣ᩠ᨶ (ฅ้าน), ลาว ຄ້ານ (ค้าน), ไทลื้อ ᦆᦱᧃᧉ (ฅ้าน), ไทใหญ่ ၶၢၼ်ႉ (ข๎าน), ไทใต้คง ᥑᥣᥢᥳ (ฃ๎าน), จ้วงแบบจั่วเจียง kyanx/canx, จ้วง gyanx

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		คฺร้าน
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	kráan
	ราชบัณฑิตยสภา	khran
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/kʰraːn˦˥/(สัมผัส)

คำคุณศัพท์

คร้าน (คำอาการนาม ความคร้าน)

1. มีความรู้สึกไม่อยากจะทำหรือคิดหรือไม่อยากแสดงอาการใด ๆ

ลูกคำ

• ขี้คร้าน
• เกียจคร้าน
• ขี้เกียจขี้คร้าน