ᨤ᩶ᩣ᩠ᨶ
ภาษาเขิน
แก้ไขรากศัพท์
แก้ไขสืบทอดจากไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม *ɡraːnꟲ², จากจีนเก่า 懶 (OC *raːnʔ)[1]; ร่วมเชื้อสายกับไทย คร้าน, ลาว ຄ້ານ (ค้าน), อีสาน คร้าน, คำเมือง ᨣᩕ᩶ᩣ᩠ᨶ (คร้าน), ไทลื้อ ᦆᦱᧃᧉ (ฅ้าน), ไทใหญ่ ၶၢၼ်ႉ (ข๎าน), ไทดำ ꪋ꫁ꪱꪙ (จ้̱าน), ไทใต้คง ᥑᥣᥢᥳ (ฃ๎าน)
การออกเสียง
แก้ไข- (เชียงตุง) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย): /kʰaːn˦˩/
คำคุณศัพท์
แก้ไขᨤ᩶ᩣ᩠ᨶ (ฅ้าน) (คำอาการนาม ᨣ᩠ᩅᩣ᩠ᨾᨤ᩶ᩣ᩠ᨶ)
อ้างอิง
แก้ไข- ↑ Pittayaporn, Pittayawat (2014), chapter Layers of Chinese Loanwords in Proto-Southwestern Tai as Evidence for the Dating of the Spread of Southwestern Tai, in MANUSYA: Journal of Humanities, volume 20 (special issue), Bangkok: Chulalongkorn University, ISSN 0859-9920, pages 47–68.
ภาษาไทลื้อ
แก้ไขการออกเสียง
แก้ไข- สัทอักษรสากล(คำอธิบาย): /xaːn˩/
คำคุณศัพท์
แก้ไขᨤ᩶ᩣ᩠ᨶ (ฅ้าน) (คำอาการนาม ᨤ᩠ᩅᩣ᩠ᨾᨤ᩶ᩣ᩠ᨶ)
- อีกรูปหนึ่งของ ᦆᦱᧃᧉ (ฅ้าน)