bin

ดูเพิ่ม: bìn, bīn, และ bǐn

ภาษาจีนกลาง

การถอดเป็นอักษรโรมัน

bin (bin⁵／bin⁰, จู้อิน ˙ㄅㄧㄣ)

1. ฮั่นยฺหวี่พินอินของ 氞／氞
2. ฮั่นยฺหวี่พินอินของ 濵／濵
3. การสะกดแบบไม่มาตรฐานของ bīn.
4. การสะกดแบบไม่มาตรฐานของ bǐn.
5. การสะกดแบบไม่มาตรฐานของ bìn.

ภาษาเยอรมัน

รากศัพท์

จากภาษาเยอรมันสูงกลาง, จากภาษาเยอรมันสูงเก่า bim (“am”), จากภาษาเจอร์แมนิกดั้งเดิม *beuną (“to be”), จากภาษาอินโด-ยูโรเปียนดั้งเดิม *bʰew- (“to be, ปรากฏ, กลายเป็น”); ร่วมเชื้อสายกับภาษาดัตช์ ben (“am”), ภาษาอังกฤษเก่า bēom (“am”); ดูเพิ่มที่ be

ศัพท์เยอรมัน bin และศัพท์ดัตช์ ben มีต้นกำเนิดสองแหล่ง ได้แก่

• รูปผันหนึ่งที่ยึดจากภาษาอินโด-ยูโรเปียนดั้งเดิม *h₁ésmi (“am”) เช่นเดียวกับ ภาษาอังกฤษ am, ภาษานอร์สเก่า em
• อักษรต้น b- ที่ถูกเพิ่มเข้าในศัพท์จากอิทธิพลของรูปผันคำกริยานั้นมีรากฐานมาจากภาษาเจอร์แมนิกดั้งเดิม *beuną (เช่นเดียวในภาษาอังกฤษเก่า beon)

การออกเสียง

• สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: /bɪn/

• เสียง:

  (file)

• เสียง:

  (file)

• สัมผัส: -ɪn

รูปผันคำกริยา

bin

1. รูปผันบุรุษที่หนึ่ง เอกพจน์ ปัจจุบันกาล (present) ของ sein