丌

丌	U+4E0C, 丌 CJK UNIFIED IDEOGRAPH-4E0C

ภาษาร่วม

รูปในอดีตของตัวอักษร 丌

ร. โจวตะวันตก

ยุครณรัฐ

ซัวเหวินเจี่ยจื้อ (แต่งใน ร. ฮั่น)

ลิ่วซูถ่ง (แต่งใน ร. หมิง)

รอยจารึกสัมฤทธิ์

อักษรไหมและซีกไม้รัฐฉู่

อักษรประทับเล็ก

อักษรโบราณคัดลอก

**รอยจารึกสัมฤทธิ์**
b06769	b06770	b06771	b06772	b06773

**อักษรประทับเล็ก**
s03453

**อักษรโบราณคัดลอก**
L02434

References:

Mostly from Richard Sears' Chinese Etymology site (authorisation),
which in turn draws data from various collections of ancient forms of Chinese characters, including:

Shuowen Jiezi (small seal),
Jinwen Bian (bronze inscriptions),
Liushutong (Liushutong characters) and
Yinxu Jiaguwen Bian (oracle bone script).

อักษรจีน

丌 (รากคังซีที่ 1, 一+2, 3 ขีด, การป้อนชางเจี๋ย 一中 (ML), การป้อนสี่มุม 1022₀)

โต๊ะ

อ้างอิง

พจนานุกรมคังซี: หน้า 76 อักขระตัวที่ 13
พจนานุกรมไดกังวะจิเต็ง: อักขระตัวที่ 15
พจนานุกรมแทจาวอน: หน้า 149 อักขระตัวที่ 1
พจนานุกรมฮั่นยฺหวี่ต้าจื้อเตี่ยน (ฉบับพิมพ์ครั้งแรก): เล่ม 1 หน้า 9 อักขระตัวที่ 1
ข้อมูลยูนิฮันสำหรับ U+4E0C

ภาษาจีน

สำหรับการออกเสียงและความหมายของ 丌 ▶ ให้ดูที่ 其 (อักขระนี้ 丌 คือรูป แบบอื่น ของ 其)

การออกเสียง

จีนกลาง
(พินอิน): jī, qí (ji¹, qi²)

(จู้อิน): ㄐㄧ, ㄑㄧˊ
กวางตุ้ง (Jyutping): gei¹

จีนกลาง
- (จีนมาตรฐาน)⁺
  - พินอิน: jī
  - จู้อิน: ㄐㄧ
  - ทงย่งพินอิน: ji
  - เวด-ไจลส์: chi¹
  - เยล: jī
  - กั๋วยฺหวี่หลัวหม่าจื้อ: ji
  - พัลลาดีอุส: цзи (czi)
  - สัทอักษรสากลจีนวิทยา^{(คำอธิบาย)}: /t͡ɕi⁵⁵/
- (จีนมาตรฐาน)⁺
  - พินอิน: qí
  - จู้อิน: ㄑㄧˊ
  - ทงย่งพินอิน: cí
  - เวด-ไจลส์: chʻi²
  - เยล: chí
  - กั๋วยฺหวี่หลัวหม่าจื้อ: chyi
  - พัลลาดีอุส: ци (ci)
  - สัทอักษรสากลจีนวิทยา^{(คำอธิบาย)}: /t͡ɕʰi³⁵/
กวางตุ้ง
- (Standard Cantonese, Guangzhou–Hong Kong)
  - Jyutping: gei¹
  - Yale: gēi
  - Cantonese Pinyin: gei¹
  - Guangdong Romanization: géi¹
  - สัทอักษรสากลจีนวิทยา ^(key): /kei̯⁵⁵/

ภาษาญี่ปุ่น

คันจิ

丌

(เฮียวไงกันจิ พิเศษ)

โต๊ะ

การอ่าน

อง (ยังไม่จำแนก): き (ki), ぎ (gi), ご (go)
คุง: その (丌の, sono), それ (丌れ, sore), だい (dai)