ᦕᦹᧂᧉ

ภาษาไทลื้อ

รากศัพท์

จากภาษาจีนยุคกลาง 蜂 (MC pʰɨoŋ); ร่วมเชื้อสายกับภาษาไทย ผึ้ง, ภาษาลาว ເຜິ້ງ (เผิ้ง) หรือ ເຜີ້ງ (เผี้ง), ภาษาไทใหญ่ ၽိုင်ႈ (ผึ้ง), ภาษาอาหม 𑜇𑜢𑜤𑜂𑜫 (ผึง์)

การออกเสียง

• สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: /pʰɯŋ˩˧/

คำนาม

ᦕᦹᧂᧉ (ผื้ง) (คำลักษณนาม ᦷᦎ)

1. ผึ้ง

   ᦵᦟᧂᧉ ᦕᦹᧂᧉ ᦺᦡᧉ ᦣᧂᧈ ᦅᧄᧉᦵᦎᦲᧄᧈ ᦕᦴᧉ ᦀᦹᧃᧈ

   เล้ง ผื้ง ได้ ฮั่ง คั้มเตี่ม ผู้ อื่น

   เลี้ยงผึ้งจนรวย ส่งเสริมช่วยเหลือผู้อื่น