ຜຶ້ງ
ภาษาลาว แก้ไข
รากศัพท์ แก้ไข
ยืมมาจากภาษาจีนยุคกลาง 蜂 (MC phjowng); ร่วมเชื้อสายกับภาษาไทย ผึ้ง, ภาษาอีสาน เผิ้ง, ภาษาคำเมือง ᨹᩮᩥ᩠᩶ᨦ (เผิ้ง), ภาษาเขิน ᨹᩨ᩠᩶ᨦ (ผื้ง), ภาษาไทลื้อ ᦕᦹᧂᧉ (ผื้ง), ภาษาไทใหญ่ ၽိုင်ႈ (ผึ้ง), ภาษาอาหม 𑜇𑜢𑜤𑜂𑜫 (ผึง์); ร่วมรากกับ ເຜິ້ງ (เผิ้ง)
การออกเสียง แก้ไข
- (เวียงจันทน์) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย): [pʰɯŋ˧˩]
- (หลวงพระบาง) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย): [pʰɯŋ˥˥˨]
- การแบ่งพยางค์: ຜຶ້ງ
- สัมผัส: -ɯŋ
คำนาม แก้ไข
การใช้ แก้ไข
ปกติใช้ ເຜິ້ງ (เผิ้ง)