ยืมมาจากจีนยุคกลาง 蜂 (MC phjowng); ร่วมเชื้อสายกับไทย ผึ้ง, อีสาน เผิ้ง, คำเมือง ᨹᩮᩥ᩠᩶ᨦ (เผิ้ง), เขิน ᨹᩨ᩠᩶ᨦ (ผื้ง), ไทลื้อ ᦕᦹᧂᧉ (ผื้ง), ไทใหญ่ ၽိုင်ႈ (ผึ้ง), อาหม 𑜇𑜢𑜤𑜂𑜫 (ผึง์); ร่วมรากกับ ເຜິ້ງ (เผิ้ง)
ຜຶ້ງ • (ผึ้ง) (คำลักษณนาม ໂຕ)
ปกติใช้ ເຜິ້ງ (เผิ้ง)
