ຂີ້

ดูเพิ่ม: ຂ, ຂີ, ຂີ່, ຂື່, ຂຸ, ຂູ່, ຂໍ, และ ຂໍ້

ภาษาลาว

รากศัพท์

สืบทอดจากไทดั้งเดิม *C̬.qɯjꟲ; ร่วมเชื้อสายกับไทย ขี้, คำเมือง ᨡᩦ᩶ (ขี้), ไทลื้อ ᦃᦲᧉ (ฃี้), ไทดำ ꪄꪲ꫁ (ฃิ้), ไทขาว ꪄꪲꫂ, ไทใหญ่ ၶီႈ (ขี้), อาหม 𑜁𑜣 (ขี), จ้วง haex, แสก ไกฺ

การออกเสียง

• (เวียงจันทน์) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: [kʰiː˧˩]
• (หลวงพระบาง) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: [kʰiː˥˥˨]
• การแบ่งพยางค์: ຂີ້
• สัมผัส: -iː

คำนาม

ຂີ້ • (ขี้)

1. ขี้
2. ดิน, โคลน, สิ่งที่เปรอะเปื้อน
3. ของเสีย, ขยะ, สิ่งที่เหลือทิ้ง
4. คำขึ้นต้นของสัตว์ นก แมลง โรค บางชนิด และอุปนิสัยที่ไม่พึงประสงค์

คำพ้องความ

:

• ອາຈົມ (อาจ็ม)
• ອຸດຈາລະ (อุดจาละ)

คำกริยา

ຂີ້ • (ขี้) (คำอาการนาม ການຂີ້)

1. (อกรรม) ขี้