ຂີ່
ภาษาลาว
แก้ไขรากศัพท์
แก้ไขสืบทอดจากภาษาไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม *kʰwiːᴮ, จากภาษาจีนยุคกลาง 騎 (MC gje)[1]; ร่วมเชื้อสายกับภาษาไทย ขี่, ภาษาคำเมือง ᨡᩦ᩵ (ขี่), ภาษาเขิน ᨡᩦ᩵ (ขี่), ภาษาไทลื้อ ᦃᦲᧈ (ฃี่), ภาษาไทดำ ꪄꪲ꪿ (ฃิ่), ภาษาไทขาว ꪄꪲꫀ, ภาษาไทใหญ่ ၶီႇ (ขี่), ภาษาอาหม 𑜁𑜣 (ขี), ภาษาจ้วง gwih
การออกเสียง
แก้ไข- (เวียงจันทน์) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย): [kʰiː˧]
- (หลวงพระบาง) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย): [kʰiː˧˨]
- การแบ่งพยางค์: ຂີ່
- สัมผัส: -iː
คำกริยา
แก้ไขຂີ່ • (ขี่) (คำอาการนาม ການຂີ່)
อ้างอิง
แก้ไข- ↑ Pittayaporn, Pittayawat (2014), chapter Layers of Chinese Loanwords in Proto-Southwestern Tai as Evidence for the Dating of the Spread of Southwestern Tai, in MANUSYA: Journal of Humanities, volume 20 (special issue), Bangkok: Chulalongkorn University, ISSN 0859-9920, pages 47–68.