ຂີ່

ดูเพิ่ม: ຂ, ຂີ, ຂີ້, ຂື່, ຂຸ, ຂູ່, ຂໍ, และ ຂໍ້

ภาษาลาว

รากศัพท์

สืบทอดจากไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม *kʰwiːᴮ, จากจีนยุคกลาง 騎 (MC gje); ร่วมเชื้อสายกับไทย ขี่, คำเมือง ᨡᩦ᩵ (ขี่), เขิน ᨡᩦ᩵ (ขี่), ไทลื้อ ᦃᦲᧈ (ฃี่), ไทดำ ꪄꪲ꪿ (ฃิ่), ไทขาว ꪄꪲꫀ, ไทใหญ่ ၶီႇ (ขี่), อาหม 𑜁𑜣 (ขี), จ้วง gwih

การออกเสียง

• (เวียงจันทน์) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: [kʰiː˧]
• (หลวงพระบาง) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: [kʰiː˧˨]
• การแบ่งพยางค์: ຂີ່
• สัมผัส: -iː

คำกริยา

ຂີ່ • (ขี่) (คำอาการนาม ການຂີ່)

1. (สกรรม) ขี่