ᦃᦲᧈ

ภาษาไทลื้อ

รากศัพท์

สืบทอดจากไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม *kʰwiːᴮ, จากจีนยุคกลาง 騎 (MC gje); ร่วมเชื้อสายกับไทย ขี่, คำเมือง ᨡᩦ᩵ (ขี่), ลาว ຂີ່ (ขี่), เขิน ᨡᩦ᩵ (ขี่), ไทดำ ꪄꪲ꪿ (ฃิ่), ไทใหญ่ ၶီႇ (ขี่), อาหม 𑜁𑜣 (ขี), จ้วง gwih

การออกเสียง

• สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: /xiː˧˥/

คำกริยา

ᦃᦲᧈ (ฃี่) (อักษรไทธรรม ᨡᩦ᩵, คำอาการนาม ᦂᦱᧃᦃᦲᧈ)

1. (สกรรม) ขี่