เอ็ด

ภาษาไทย

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		เอ็ด
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	èt
	ราชบัณฑิตยสภา	et
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/ʔet̚˨˩/(สัมผัส)

รากศัพท์ 1

จากภาษาจีนยุคกลาง 一 (MC ʔiɪt̚); ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ເອັດ (เอัด), ภาษาไทใหญ่ ဢဵတ်း (เอ๊ต), ภาษาอาหม 𑜒𑜢𑜄𑜫 (อิต์), ภาษาปู้อี idt, ภาษาจ้วง it

รูปแบบอื่น

• (เลิกใช้) เอจ์

เลข

เอ็ด

1. หนึ่ง (ใช้เรียกจำนวนเลขที่มี 1 อยู่ท้าย)

   11 ว่า สิบเอ็ด

   101 ว่า ร้อยเอ็ด หรือหนึ่งร้อยเอ็ด

รากศัพท์ 2

คำกริยาวิเศษณ์

เอ็ด

1. เอะอะ, อึกทึก

คำกริยา

เอ็ด (คำอาการนาม การเอ็ด)

1. ทำเสียงดัง, ดุ, ดุเสียงดัง
2. แพร่งพราย, มักใช้ในความปฏิเสธว่า อย่าเอ็ดไป