เขย่า

ภาษาไทย

รากศัพท์

ร่วมเชื้อสายกับลาว ເຍົ່າ (เย็่า), ไทลื้อ ᦃᧁᧈ (เฃ่า) และ ᦊᧁᧈ (หฺเย่า), ไทใหญ่ ၶဝ်ႇ (ข่ว) หรือ ၶဝ်း (ข๊ว), จ้วงแบบจั่วเจียง haeuq (เห่า-เขย่า)

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		ขะ-เหฺย่า
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	kà-yào
	ราชบัณฑิตยสภา	kha-yao
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/kʰa˨˩.jaw˨˩/(สัมผัส)

คำกริยา

เขย่า (คำอาการนาม การเขย่า)

1. อาการที่จับสิ่งใดสั่นหรือยกขึ้นยกลงเร็ว ๆ เพื่อให้สิ่งนั้นกระเทือนหรือเคลื่อนไหว

   เขย่าตัวเพื่อให้ตื่น

   เขย่าขวดเพื่อให้ยาระคนกัน

   เขย่ากิ่งไม้เพื่อให้ลูกไม้หล่น

2. กระเทือน, ทำให้กระเทือน

   รถเขย่า

   เกวียนเขย่า

3. (ในเชิงเปรียบเทียบ) อาการที่คล้ายคลึงเช่นนั้น

   เขย่าขวัญ

   เขย่าโลก