ภาษาไทย

แก้ไข

รากศัพท์

แก้ไข

ยืมมาจากภาษาแต้จิ๋ว (gêng1, วัง) + (pang5, เรือใบ)[1]

การออกเสียง

แก้ไข
การแบ่งพยางค์
{ไม่ตามอักขรวิธี; เสียงสระสั้น}
เก็๋ง-พั้ง
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงgěng-páng
ราชบัณฑิตยสภาkeng-phang
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/keŋ˩˩˦.pʰaŋ˦˥/(สัมผัส)

คำนาม

แก้ไข

เก๋งพั้ง

  1. เรือสำปั้นขนาดใหญ่มีเก๋งกลางลำ
    เรือเก๋งพั้งทั้งสองสำรองเสร็จ

อ้างอิง

แก้ไข