ภาษาไทย แก้ไข

รูปแบบอื่น แก้ไข

รากศัพท์ แก้ไข

ยืมมาจากภาษาบาลี หริ (พระวิษณุ) + ภุญฺชยฺย (ที่กินได้) แปลตรงตัวว่า "อันพระวิษณุเสวยได้"; ร่วมเชื้อสายกับภาษาพม่า ဟရိဘုဉ္ဇ (หริภุญฺช), ภาษามอญ ဟာရိဘုဉ္ဇယျ (หาริภุญฺชยฺย), ภาษาเขมร ហរិបុញ្ជ័យ (หริบุญฺชัย)

การออกเสียง แก้ไข

การแบ่งพยางค์หะ-ริ-พุน-ไช
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงhà-rí-pun-chai
ราชบัณฑิตยสภาha-ri-phun-chai
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/ha˨˩.ri˦˥.pʰun˧.t͡ɕʰaj˧/(สัมผัส)

คำวิสามานยนาม แก้ไข

หริภุญชัย

  1. อาณาจักรมอญโบราณ เคยตั้งอยู่ บริเวณภาคเหนือของประเทศไทยปัจจุบัน