ภาษาไทย แก้ไข

รากศัพท์ แก้ไข

ยืมมาจากภาษาสันสกฤต प्रवृत्ति (ปฺรวฺฤตฺติ); เทียบภาษาบาลี ปวุตฺติ

การออกเสียง แก้ไข

การแบ่งพยางค์ปฺระ-พฺรึด
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงbprà-prʉ́t
ราชบัณฑิตยสภาpra-phruet
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/pra˨˩.pʰrɯt̚˦˥/(สัมผัส)
คำพ้องเสียงประพฤทธิ์

คำนาม แก้ไข

ประพฤติ

  1. ความเป็นไปอันเกี่ยวด้วยการกระทำหรือปฏิบัติตน
  2. การทำตาม
  3. เหตุต้นเค้า

คำกริยา แก้ไข

ประพฤติ (คำอาการนาม การประพฤติ หรือ ความประพฤติ)

  1. ทำตาม, ปฏิบัติ
    ประพฤติธรรม
  2. กระทำ, ดำเนินตน, ปฏิบัติตน
    ประพฤติดี
    ประพฤติชั่ว