ทุติยสุรทิน

ภาษาไทย

ยืมมาจากบาลี ทุติย (“ที่สอง”) + สูร (“ดวงอาทิตย์”) + ทิน (“วัน”)

การแบ่งพยางค์		ทุ-ติ-ยะ-สุ-ระ-ทิน
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	tú-dtì-yá-sù-rá-tin
	ราชบัณฑิตยสภา	thu-ti-ya-su-ra-thin
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}		/tʰu˦˥.ti˨˩.ja˦˥.su˨˩.ra˦˥.tʰin˧/^{(สัมผัส)}

ทุติยสุรทิน