ดาย

ดูเพิ่ม: ด้าย

ภาษาไทย

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		ดาย
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	daai
	ราชบัณฑิตยสภา	dai
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/daːj˧/(สัมผัส)

รากศัพท์ 1

สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *ɓlaːjᴬ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาไทดำ ꪚꪱꪥ (บาย), ภาษาไทขาว ꪚꪱꪥ, ภาษาจ้วงแบบหนง ndai , ภาษาจ้วงแบบจั่วเจียง mbyai (บลาย-ตัดหญ้า ถอนหญ้า)

คำกริยา

ดาย (คำอาการนาม การดาย)

1. ใช้มีดหรือจอบเป็นต้นถากต้นหญ้าเพื่อให้เตียน

รากศัพท์ 2

ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ດາຍ (ดาย), ภาษาคำเมือง ᨯᩣ᩠ᨿ (ดาย), ภาษาเขิน ᨯᩣ᩠ᨿ (ดาย), ภาษาไทลื้อ ᦡᦻ (ดาย), ภาษาไทใหญ่ လၢႆ (ลาย), ภาษาจ้วง ndai

คำกริยาวิเศษณ์

ดาย

1. ดะไป, ตะลุย

   กินดาย

2. เพิกเฉย, ไม่เอาใจใส่

   ดูดาย

3. ทีเดียว, เท่านั้น

   เดียวดาย

   เปล่าดาย

   พู้นมาดาย

   (จารึกสยาม)

4. ง่าย

   สะดวกดาย

5. โดด, เดี่ยว, เลย, ถ่ายเดียว (มักใช้ในที่สุดประโยค)