ชุ่ย

ดูเพิ่ม: ชย และ ชัย

ภาษาไทย

รากศัพท์

เทียบภาษาจีนยุคกลาง 率 (MC srwijH, “รีบเร่ง, ไม่รอบคอบ”)

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		ชุ่ย
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	chûi
	ราชบัณฑิตยสภา	chui
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/t͡ɕʰuj˥˩/(สัมผัส)

คำกริยาวิเศษณ์

ชุ่ย (คำอาการนาม ความชุ่ย)

1. หวัด ๆ

   เขียนชุ่ย ๆ

2. มักง่าย, ไม่ได้เรื่องได้ราว

   คำพ้องความ: ลวก ๆ

   ทำชุ่ย ๆ

   พูดชุ่ย ๆ

คำคุณศัพท์

ชุ่ย (คำอาการนาม ความชุ่ย)

1. มักง่าย, ไม่ได้เรื่องได้ราว

   คนชุ่ย

คำกริยา

ชุ่ย

1. (โบราณ, ร้อยกรอง) เสือกสิ่งใดสิ่งหนึ่งไป, เสือกสิ่งใดสิ่งหนึ่งให้

   อ้ายพลายแก้วมิ่งเมืองไม่เงื่องงุย เอางาชุ่ยสอยดาวเข้าราวนม

   (ขุนช้างขุนแผน)