ขว้าง

ดูเพิ่ม: ขวาง

ภาษาไทย

ขว้าง

รากศัพท์

ร่วมเชื้อสายกับคำเมือง ᨡ᩠ᩅ᩶ᩣ᩠ᨦ (ขว้าง), ลาว ຂວ້າງ (ขว้าง), ไทลื้อ ᦩᦱᧂᧈ (ฅฺว่าง), จ้วง gveng หรือ gvengh หรือ gvengq, จ้วงแบบจั่วเจียง kvangj หรือ gvengj

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		คฺว่าง
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	kwâang
	ราชบัณฑิตยสภา	khwang
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/kʰwaːŋ˥˩/(สัมผัส)

คำกริยา

ขว้าง (คำอาการนาม การขว้าง)

1. เอี้ยวตัวเบี่ยงแขนไปทางหลังแล้วซัดสิ่งที่อยู่ในมือออกไปโดยแรง

คำเกี่ยวข้อง

คำเกี่ยวข้อง

• ขว้างจักร

| |

• ขว้างปา

คำแปลภาษาอื่น

(1)

• อังกฤษ : to throw, hurl, cast, fling

ดูเพิ่ม

• เขวี้ยง