ดูเพิ่ม: ขว้าง

ภาษาไทย

แก้ไข

รากศัพท์

แก้ไข

ยืมมาจากภาษาจีนยุคกลาง (MC hwaeng); ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ຂວາງ (ขวาง), ภาษาไทใหญ่ ၶႂၢင် (ขฺวาง), ภาษาอาหม 𑜁𑜞𑜂𑜫 (ขฺรง์), ภาษาจ้วง gang/hang, ภาษาจ้วงแบบจั่วเจียง kvang/kvangj

การออกเสียง

แก้ไข
การแบ่งพยางค์ขฺวาง
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงkwǎang
ราชบัณฑิตยสภาkhwang
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/kʰwaːŋ˩˩˦/(สัมผัส)

คำกริยา

แก้ไข

ขวาง (คำอาการนาม การขวาง)

  1. กีดกั้น, สกัด
    น้ำท่วมขวางทางสัญจรของยานพาหนะ
  2. รำคาญหรือไม่ถูกใจ

การใช้

แก้ไข

อาจใช้คู่กับคำว่า กว้าง รวมเป็น กว้างขวาง (กว้าง)

คำพ้องความ

แก้ไข