ก๊อบปี้

ภาษาไทย

การแบ่งพยางค์ {ไม่ตามอักขรวิธี; เสียงสระสั้น}		ก็๊อบ-ปี้
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	gɔ́p-bpîi
	ราชบัณฑิตยสภา	kop-pi
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}		/kɔp̚˦˥.piː˥˩/^{(สัมผัส)}

ก๊อบปี้

(1) กระดาษที่ใช้ทำสำเนา

ก๊อบปี้

ก๊อบปี้ (คำอาการนาม การก๊อบปี้)

(ภาษาปาก) ทำสำเนา, คัดลอก
คุณก๊อบปี้งานในเอกสารนี้ด้วย
(ภาษาปาก) ลอก, เลียนแบบ^[1]
อย่าก๊อบปี้งานของคนอื่น

กระเป๋าพวกนี้ก๊อบปี้ของแบรนด์เนมทั้งนั้น

(1) ทำสำเนา, คัดลอก

↑ ราชบัณฑิตยสถาน. พจนานุกรมคำใหม่ เล่ม 1 ฉบับราชบัณฑิตยสถาน. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพฯ : ธนาเพรส, 2553. หน้า 7.