ก้ม

ดูเพิ่ม: ก.ม., ก̂ม, กม, กม., กัม, กั๋ม, กิมิ, กิ๋ม, กุม, กุ่ม, กุ้ม, กฺัม, กฺั้ม, และ กฺั๊ม

ภาษาไทย

รากศัพท์

สืบทอดจากไทดั้งเดิม *kɤmꟲ; ร่วมเชื้อสายกับลาว ກົ້ມ (ก็้ม), เขิน ᨠᩫ᩠᩶ᨾ (ก็้ม), ไทลื้อ ᦂᦳᧄᧉ (กุ้ม), ไทดำ ꪶꪀ꫁ꪣ (โก้ม), ไทใหญ่ ၵူမ်ႈ (กู้ม), อาหม 𑜀𑜤𑜪 (กุํ), จ้วง gumj (กุ้ม), จ้วงแบบจั่วเจียง gumj (กุ้ม)

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		ก้ม
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	gôm
	ราชบัณฑิตยสภา	kom
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/kom˥˩/(สัมผัส)

คำกริยา

ก้ม (คำอาการนาม การก้ม)

1. ทำให้ต่ำลงโดยอาการน้อม (ใช้เฉพาะ หัว หน้า และหลัง)

   ก้มหัว

   ก้มหน้า

   ก้มหลัง

ลูกคำ

• ก้ม ๆ เงย ๆ
• ก้มหน้า
• ก้มหน้าก้มตา
• ก้มหลัง
• ก้มหัว