กัลยาณัชฌาสัย

ภาษาไทย

ยืมมาจากภาษาบาลี กลฺยาณ (“ดี, งาม”) + อชฺฌาสย (“นิสัย, จุดประสงค์, จินตนาการ”); เหมือนกัลยาณ +‎ อัชฌาสัย

การแบ่งพยางค์ {เสียงพยัญชนะซ้ำ}		กัน-ละ-ยา-นัด-ชา-ไส
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	gan-lá-yaa-nát-chaa-sǎi
	ราชบัณฑิตยสภา	kan-la-ya-nat-cha-sai
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}		/kan˧.la˦˥.jaː˧.nat̚˦˥.t͡ɕʰaː˧.saj˩˩˦/^{(สัมผัส)}

กัลยาณัชฌาสัย