กขค.

ภาษาไทย

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		กอ-ขอ-คอ
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	gɔɔ-kɔ̌ɔ-kɔɔ
	ราชบัณฑิตยสภา	ko-kho-kho
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/kɔː˧.kʰɔː˩˩˦.kʰɔː˧/(สัมผัส)

คำนาม

กขค.

1. อักษรย่อของ ก้างขวางคอ, (สำนวน) ผู้ที่กีดขวางทำให้คู่รักจีบกันไม่สะดวก

   เขาจะจีบกันเธอก็ไปนั่งเป็น กขค. อยู่ได้

คำกริยา

กขค.

1. อักษรย่อของ ก้างขวางคอ, (สำนวน) กีดขวางทำให้คู่รักจีบกันไม่สะดวก

   ปล่อยให้เขาอยู่กันตามลำพังเถอะ อย่าไป กขค. เขาเลย

อ้างอิง

• ราชบัณฑิตยสถาน. พจนานุกรมคำใหม่ เล่ม 2 ฉบับราชบัณฑิตยสถาน. กรุงเทพฯ : ยูเนียนอุลตร้าไวโอเร็ต, 2552. หน้า 1.