ᩉᩩᨾ

ภาษาเขิน

รากศัพท์

ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ຫຸມ (หุม), ภาษาคำเมือง ᩉᩩᨾ (หุม), ภาษาไทลื้อ ᦠᦳᧄ (หุม), ภาษาไทใหญ่ ႁူမ် (หูม)

การออกเสียง

• (เชียงตุง) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: /hum˧˨˥/

คำกริยา

ᩉᩩᨾ (หุม) (คำอาการนาม ᨠᩣ᩠ᩁᩉᩩᨾ)

1. (สกรรม) ชอบ, นิยม, พอใจ, รักและหวงแหน

ลูกคำ

ชอบ

• ᩉᩩᨾᨩᩫ᩠ᨾ (หุมช็ม)
• ᩉᩩᨾᩉᩨ᩠᩵ᨶ (หุมหื่น)

 

ภาษาคำเมือง

รูปแบบอื่น

• (ถอดอักษรและถอดเสียง) หุม

การออกเสียง

• (เชียงใหม่) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: /hum˨˦/

รากศัพท์ 1

ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ຫຸມ (หุม), ภาษาเขิน ᩉᩩᨾ (หุม), ภาษาไทลื้อ ᦠᦳᧄ (หุม), ภาษาไทใหญ่ ႁူမ် (หูม)

คำกริยา

ᩉᩩᨾ (หุม) (คำอาการนาม ᨠᩣ᩠ᩁᩉᩩᨾ)

1. (สกรรม) ชอบ, นิยม, พอใจ, ชอบใจ, รักและหวงแหน, ชอบ (ในเชิงชู้สาว), ชอบมาก

ลูกคำ

ชอบ

• ᩉᩩᨾᩉᩨ᩠᩵ᨶ (หุมหื่น)

 

รากศัพท์ 2

คำกริยา

ᩉᩩᨾ (หุม) (คำอาการนาม ᨠᩣ᩠ᩁᩉᩩᨾ)

1. (อกรรม) ระบมและขยายตัว (ใช้แก่บาดแผลเช่นฝี เป็นต้น)

อ้างอิง

• คาถาสาวหุม, Lannaworld.com, สืบค้นวันที่ 22 เมษายน 2555
• พจนานุกรมภาษาล้านนา = The Lanna dictionary (พิมพ์ครั้งที่ 2). (พ.ศ. 2550). เชียงใหม่: สถาบันภาษา ศิลปะและวัฒนธรรม มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงใหม่.