ᨼᩪ
ภาษาเขิน
แก้ไขรากศัพท์
แก้ไขสืบทอดจากไทดั้งเดิม *wuːᴬ (“ลอย”), จากจีนยุคกลาง 浮 (MC bjuw); ร่วมเชื้อสายกับไทย ฟู, คำเมือง ᨼᩪ (ฟู), อีสาน ฟู, ลาว ຟູ (ฟู), ไทลื้อ ᦝᦴ (ฟู), ไทใหญ่ ၽူး (ผู๊) หรือ ၾူး (ฝู๊), อาหม 𑜇𑜥 (ผู), จ้วง fouz, ปู้อี fux
การออกเสียง
แก้ไข- (เชียงตุง) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย): /fuː˧˧/
คำกริยา
แก้ไขᨼᩪ (ฟู) (คำอาการนาม ᨠᩣ᩠ᩁᨼᩪ)
ภาษาคำเมือง
แก้ไขรูปแบบอื่น
แก้ไข- (ถอดอักษรและถอดเสียง) ฟู
รากศัพท์
แก้ไขสืบทอดจากไทดั้งเดิม *wuːᴬ (“ลอย”), จากจีนยุคกลาง 浮 (MC bjuw); ร่วมเชื้อสายกับไทย ฟู, เขิน ᨼᩪ (ฟู), อีสาน ฟู, ลาว ຟູ (ฟู), ไทลื้อ ᦝᦴ (ฟู), ไทใหญ่ ၽူး (ผู๊) หรือ ၾူး (ฝู๊), อาหม 𑜇𑜥 (ผู), จ้วง fouz, ปู้อี fux
การออกเสียง
แก้ไข- (เชียงใหม่) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย): /fuː˧˧/
คำกริยา
แก้ไขᨼᩪ (ฟู) (คำอาการนาม ᨠᩣ᩠ᩁᨼᩪ)