ภาษาเขิน

แก้ไข

รากศัพท์

แก้ไข

สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *wuːᴬ (ลอย), จากภาษาจีนยุคกลาง (MC bjuw); ร่วมเชื้อสายกับภาษาไทย ฟู, ภาษาคำเมือง ᨼᩪ (ฟู), ภาษาอีสาน ฟู, ภาษาลาว ຟູ (ฟู), ภาษาไทลื้อ ᦝᦴ (ฟู), ภาษาไทใหญ่ ၽူး (ผู๊) หรือ ၾူး (ฝู๊), ภาษาอาหม 𑜇𑜥 (ผู), ภาษาจ้วง fouz, ภาษาปู้อี fux

การออกเสียง

แก้ไข

คำกริยา

แก้ไข

ᨼᩪ (ฟู) (คำอาการนาม ᨠᩣ᩠ᩁᨼᩪ)

  1. (อกรรม) ลอย

ภาษาคำเมือง

แก้ไข

รูปแบบอื่น

แก้ไข
  • (ถอดอักษรและถอดเสียง) ฟู

รากศัพท์

แก้ไข

สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *wuːᴬ (ลอย), จากภาษาจีนยุคกลาง (MC bjuw); ร่วมเชื้อสายกับภาษาไทย ฟู, ภาษาเขิน ᨼᩪ (ฟู), ภาษาอีสาน ฟู, ภาษาลาว ຟູ (ฟู), ภาษาไทลื้อ ᦝᦴ (ฟู), ภาษาไทใหญ่ ၽူး (ผู๊) หรือ ၾူး (ฝู๊), ภาษาอาหม 𑜇𑜥 (ผู), ภาษาจ้วง fouz, ภาษาปู้อี fux

การออกเสียง

แก้ไข

คำกริยา

แก้ไข

ᨼᩪ (ฟู) (คำอาการนาม ᨠᩣ᩠ᩁᨼᩪ)

  1. (อกรรม) ลอย